Bu yumuşak portre, bir bebeğin saflığını yakalıyor ve canlı bir enerji ile duygusal bir derinlikle dolup taşıyor. Çocuğun yüzü, yumuşak pastellerle çizilmiş, huzurlu bir nane yeşili arka planda öne çıkıyor; bu zıtlık gerçekten çarpıcı! Fırça darbesi kapsamlı ve dokulu—sanki sanatçı tuvalin yüzeyine dokunmak ve mahrem bir yumuşaklık iletmek istiyor gibi. Bebek, merak ve hafif bir hayretle parlayan canlı mavi gözlerle dışarı bakıyor; ifadesinin karmaşık detaylarını keşfetmemiz için bizleri davet ediyor. Bebeğin yuvarlak yanaklarının ve dudağını pörtleten dudaklarının hatları pembe bir dokunuşla hayat buluyor, sıcaklık yayıyor ve kıymetli bir narinlik hissi veriyor.

Kompozisyon oldukça basit ama derinden etkileyici; bebek merkezde, sanki izleyicinin dikkatini üzerinde topluyormuş gibi. Mint yeşili arka planda yumuşak dalgalanmalar, esere rüya gibi bir his katıyor. Sanatçı, esasen yeşil ve mavi tonlardan oluşan sınırlı bir renk paletini ustaca kullanıyor; bebeğin cildinin sıcak tonları, izleyicinin bakışlarını çocuğun yüzüne çekiyor. Bu eserde duygusal bir bağ oluşturuluyor; şefkat ve nostalji duygularını uyandırıyor. Van Gogh, bu dönemde Arles deneyimlerinden derin şekilde etkilenmişti; kişisel mücadelelerle dolu bir süre içinde olduğu kadar yaratıcılığın kaynağı olmuştur. Bu parça, bir çocuğu temsil etmesine rağmen, evrensel temalar olan sevgi ve masumiyet hakkında konuşuyor; bir bebeğin sıcak bakışını hissetmiş olan herkesle yankılanıyor.