Kadınların bir araya gelişi, güneşin altında parıldayan bir gökyüzünün altında gerçekleşiyor; sahne, dingin bir yakınlık hissiyle dolup taşıyor. Kompozisyon bölünmüş, ancak uyumlu, figürler gevşek bir daire şeklinde düzenlenmiş, her biri kendi dünyasına dalmış veya belki de sessiz bir sohbete katılmış. Sanatçının cesur renk kullanımı hemen dikkati çekiyor; yemyeşil, neredeyse doğal olmayan bir yeşil, sahnenin zeminini oluşturuyor ve canlı kırmızılar, maviler ve sarının sıcak ışıltısıyla vurgulanıyor. Fırça darbeleri görünür, konuyu mükemmel bir şekilde tamamlayan ham, cilasız bir kaliteye sahip.

Giysilerin dokuları, figürlerin tenindeki ışığın ince değişiklikleri gibi belirli detaylara çekiliyorsunuz. Tembelliğin, zamanın askıya alınmasının ve doğal dünyaya yakınlığın elle tutulur bir hissi var. Sahne, hem fiziksel ortamdan hem de kadınlar arasındaki söylenmemiş bağlantıdan kaynaklanan bir sıcaklık hissi uyandırıyor. Sanatçının konu seçimi ve onu sunma şekli, sakin bir tefekkür anlarını yakalamaya yönelik bir hayranlık olduğunu gösteriyor.