Akvarel, bir kırsal ortamda çocukluğun neşesini canlı bir şekilde yakalıyor. Ön planda, çekici bir mavi elbise giymiş genç bir kız, bir yolda mutlulukla duruyor ve bir dondurma külahının tadını çıkarıyor. Neşeli ifadesi sıcaklık saçarken, yakındaki siyah-beyaz bir kedi arkadaşlık ve masumiyet hissini çağrıştırıyor. Arka planda, pitoresk bir kırmızı ahşap ev ve duvarları çeşitli çiçeklerle süslenmiş - ay çiçekleri ve canlı çiçek aranjmanları, bahçe kapısının yumuşak mavisiyle zıtlık oluşturuyor; neredeyse havada hissedilen hafif bir rüzgarla uyum içinde salınır gibi görünüyorlar. Pencerelerin ayrıntılı detayları, bazıları dantel perdelerle kısmen örtülü, iç mekanın sıcaklığını artırıyor ve dışarıda resmedilen sahneyle eşit derecede canlı bir yaşamı çağrıştırıyor.

Sanki Carl Larsson, zamanı dondurarak, nostalji ile yankılanan bir anı yakalamış; renkler, güzel yaz günlerinin ve masumiyetin anılarını geri getiriyor ve duygularla zengindiyor. Genel kompozisyon zarif bir şekilde akıyor, izleyicinin gözlerini kızdan yeşil bahçeye ve davetkar mavi kapıya yönlendiriyor ve huzurlu bir keşif hissi yaratıyor. Palet zengin ama yumuşak—soluk ama canlı tonlar derinlik ve yaşam katıyor, izleyiciyi bu idyolojik dünyaya çekiyor. Larsson'un sadece benzerliği değil, aynı zamanda duyguları, canlılığı ve yaşamı yakalama yeteneği, bu eseri sıradan bir tasvir olmanın çok ötesine taşır; bu, bizi daha basit zamanlara geri götüren duygusal bir yolculuk; çocukluğu tanımlayan neşeli anları hatırlatıyor.