Altın sarısı tembel bir öğleden sonra ışığında yıkanmış bu tablo, Venedik sahilinde hareketli bir sahneyi yakalar; burada canlı figürler ve gondollar rıhtımı canlandırır. Kompozisyon, Venedik mimarisinin görkemini insanlarının günlük canlılığı ile ustaca dengeler — yumuşak ışıkta batan görkemli yapılar, gözleri uzak ufka davet eden parıldayan kanalı çerçeveler. Hassas fırça darbeleri gökyüzüne hafif bir sakinlik verir, farklı görevler ve sohbetlere dalmış figürlerin detaylı tasviriyle kontrast oluşturur. Zengin oker ve nazik maviler paleti domine eder; Venedik’in ışığının sıcaklığını ve suyun huzurunu çağrıştırır.

Tablo, elle tutulur bir enerji yayarken aynı zamanda düşündürür; sanatçıların uzun zamandır hissettiği Venedik’in romantik cazibesini hatırlatır. Teknelerin titizlikle tasviri, rüzgarda dalgalanan bayraklar ve geçerken ayaklarının altında dans eden gölgeler, günlük hayatın gelip geçici anlarını nazik bir saygıyla dondurur. Tarihsel olarak bu eser, şehirlerin ayrıntılı görünüşlerini veren vedut geleneği ile her köşeye hayat veren empresyonist yumuşaklığı birleştirir; canlı bir limanın uğultusunu hissettirirken, mimarisinin kalıcı güzelliğini takdir etmemizi sağlar.