Βυθισμένος στις χρυσαφένιες αποχρώσεις ενός τεμπέλικου απογεύματος, αυτός ο πίνακας αποτυπώνει μια ζωντανή σκηνή κατά μήκος της βενετσιάνικης αποβάθρας, όπου μια ζωντανή συγκέντρωση μορφών και γόνδολων ζωντανεύει το λιμάνι. Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια το μεγαλείο της βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής με τη ζωντάνια της καθημερινότητας των κατοίκων της — τα επιβλητικά κτίρια, φωτισμένα από απαλό φως, πλαισιώνουν το λαμπερό κανάλι που προσκαλεί το βλέμμα στον μακρινό ορίζοντα. Η λεπτή πινελιά προσδίδει έναν αέρινο ήρεμο αέρα στον ουρανό, σε αντίθεση με τις λεπτομερείς φιγούρες που αποτυπώνονται να ασχολούνται με διάφορες δραστηριότητες και συνομιλίες. Η πλούσια ώχρα και τα απαλά μπλε κυριαρχούν στην παλέτα, προκαλώντας τη ζεστασιά του βενετσιάνικου φωτός και την ηρεμία των νερών που αγκαλιάζουν την πόλη.

Ο πίνακας εκπέμπει έντονη ενέργεια αλλά ταυτόχρονα προσκαλεί σε στοχασμό, θυμίζοντας τη ρομαντική γοητεία που η Βενετία έχει ασκήσει στους καλλιτέχνες εδώ και πολύ καιρό. Η προσεκτική απεικόνιση των σκαφών, οι σημαίες που κυματίζουν στο αεράκι και οι σκιές που χορεύουν στα πόδια των περαστικών υποδηλώνουν στιγμές της καθημερινής ζωής, αποτυπωμένες με τρυφερή ευλάβεια. Ιστορικά, το έργο αυτό γεφυρώνει τη μεγάλη παράδοση των «vedute» — των λεπτομερών απεικονίσεων πόλεων — με μια εντυπωσιακή απαλότητα που δίνει ζωή σε κάθε γωνιά, αναδεικνύοντας τον ζωντανό παλμό ενός πολυσύχναστου λιμανιού, ενώ ταυτόχρονα εκτιμά την αέναη ομορφιά της αρχιτεκτονικής της.