Bu çarpıcı portre, sanatçının tipik ifadeçi fırça darbeleriyle yansıtılan bir çiftçinin yaşamının ham özünü kapsıyor. Figür, canlı bir turkuaz ceketle süslenmiş ve bu, sanatçının kullandığı göz alıcı sarı bir şapka ile keskin bir şekilde zıtlık oluşturuyor; her iki unsur da yaşam dolu görünmekte. Kalın impasto tekniği, tabloya dokunsal bir nitelik kazandırarak izleyicinin neredeyse malzemelerin ağırlığını hissetmesini sağlıyor. Çiftçinin belirgin yüz hatları, derin mavi bir fon ile aydınlatılarak, hemen dikkat çekici ciddi ifadesine yönlendiriyor. Yüzyılların izlerini taşıyan derisi, toprak tonları paleti ile detaylandırılmış elden gelen bir yaşam ve dayanıklılığın sessiz hikayesini anlatıyor.

Kompozisyon etkileyici; çiftçi çerçevenin merkezinde yer alıyor ve izleyicinin dikkatini çekiyor. Yoğun bakış, içsel düşünmeye davet edebilir, izleyiciyi konu ile ilgili yaşam ve mücadeleleri üzerinde düşünmeye yönlendiriyor. Tuştan yayılan derin bir duygusal etki var; sanki çiftçinin ruhu ve gücü zaman ve mekanın ötesine geçiyor. Tarihsel olarak, bu eser Van Gogh'un işçi sınıfına duyduğu derin sempatiyi yansıtıyor; çünkü o sıklıkla çalışanların onurunu onurlandırmayı hedeflemiştir. Bu portre, sanatçının renk ve biçim aracılığıyla insanlığı ve duyguları aktarma yeteneğinin derin bir tanığı olarak duruyor ve karmaşık sanat tarihi anlatısında anlamlı bir eser olarak önem taşıyor.