Bu eserde, izleyici derhal ihtişamlı bir köprünün altında işlek bir sahne ile karşılaşır; kömür işçileri ağır yüklerini taşımak için durmaksızın çalışmaktadır. Demir yapısı ve karmaşık detaylarıyla köprü, sahneyi çerçeveleyip dönemin sanayi ilerlemesini ima etmektedir. Kömür işçileri, ifade dolu figürler olarak tasvir edilmiştir ve kasvetli gökyüzü karşısında neredeyse silüet gibi görünmektedir; her biri, ağır bir kömür arabasını çekme ritmine dalmıştır. Kömürün koyu, toprak tonları, aşağıdaki bulanık suyla keskin bir tezat oluşturmaktadır; teknelerin yeşil tonları baskın koyu renklerin içinde bir nefes aldırmaktadır.

Tablodaki ışık kullanımı özellikle dikkat çekicidir; Monet, tipik bir nehir gününün kapalı atmosferini yakalar ve su yüzeyinde yansıyan hareketleri ekleyerek bir hareket hissi yaratır. Kıyıda gölgede kalmış figürler, kasvetli ama dirençli bir enerji uyandırarak, 19. yüzyıl Fransası'nın hızlı sanayileşme dönemindeki işçi sınıfını temsil eder. Realizm ve empresyonizm arasındaki bu karışım, Monet’in teknik yeteneklerini sergilemenin yanı sıra, tarihsel bir anlam ve duygusal derinlik kazandırarak önemli bir sosyal tema olan işçinin yaşamını öne çıkarmaktadır.