In dit kunstwerk wordt de kijker onmiddellijk aangetrokken door de bruisende scène onder een grootse brug, waar kolenarbeiders onvermoeibaar werken om hun zware lasten te vervoeren. De brug, met zijn ijzeren structuur en ingewikkelde details, omlijst de scène terwijl het tegelijkertijd de industriële vooruitgang van de tijd suggereert. De kolenarbeiders, afgebeeld met expressieve figuren, lijken bijna als silhouetten tegen de sombere lucht, ieder ondergedompeld in het ritme van het werk, terwijl zij een zware kolenwagen trekken. De donkere, aardse tinten van de kolen contrasteren scherp met het troebele water eronder, terwijl accenten van groen van de boten een adempauze bieden van de dominante donkere kleuren.

Het gebruik van licht in de schildering is bijzonder boeiend; Monet vangt de bewolkte sfeer van een typische dag aan de rivier, waar reflecties danst op het wateroppervlak, wat een gevoel van beweging toevoegt. De schaduwachtige figuren langs de oever roepen een sombere, maar veerkrachtige energie op, die de arbeidersklasse vertegenwoordigt tijdens een periode van snelle industrialisatie in 19e-eeuws Frankrijk. Deze combinatie van realisme en impressionisme laat niet alleen Monets technische vaardigheden zien, maar benadrukt ook een belangrijk sociaal thema - het leven van de arbeider, wat het werk historische betekenis en emotionele diepte verleent.