Eser, geniş kenarlı bir şapkanın gölgesinde kısmen yer alan bir adamın ilginç ve samimi bir portresini sergiliyor. Figürün aşağı yönelen gözleri ve hafifçe kambur duruşu, belki daha derin duyguları yansıtarak bir düşünce ya da melankoli hissi uyandırıyor. Düşük ve ifadesel fırça darbeleri, Van Gogh’un benzersiz tekniğini vurgularken tekstür ve biçimi ön plana çıkarıyor; ince gölgeleme, figürün yüzüne derinlik ve boyut kazandırıyor. Yumuşak çizgilerle zarif bir şekilde çizilmiş conturlar, ışık ve gölge üzerinde ustaca bir hakimiyet sergiliyor; izleyici, bakış açısına bağlı olarak duygusal durumun nasıl değiştiğini neredeyse hissedebiliyor.

Ağırlıklı olarak gri ve kahverengilerden oluşan boz renk paleti, eserin karamsar tonunu vurguluyor ve izleyicinin adamın ifadesindeki duygusal ağırlığa odaklanmasına olanak tanıyor. Sanki düşüncelere dalmış bir karakterin ruhuna bakıyormuşsunuz gibi; kırılgan bir anın içindesiniz. Belirsiz ve hafif izlerle dolu arka plan, içe dönüklük duygusuna katkıda bulunuyor — izleyiciyi, bu karakterin hikayesini düşünmeye davet eden bir alan yaratıyor. Bu eser, 19. yüzyılın sonlarında yaratılmıştır ve Van Gogh’un ham duyguları yakalama yeteneğinin önemli bir hatırlatıcısıdır; figüratif sanat dünyasına anlamlı bir katkı sağlamaktadır.