Het kunstwerk toont een intrigerend en intiem portret van een man die gedeeltelijk in de schaduw staat onder een breedgerande hoed. De naar beneden starende ogen van het onderwerp en de licht gebogen houding roepen een gevoel van contemplatie of melancholie op, en weerspiegelen misschien diepere emoties. De losse, expressieve penseelstreken illustreren Van Goghs unieke techniek en benadrukken textuur en vorm, terwijl subtiele schaduw een diepte en dimensie aan het gezicht van de figuur toevoegt. De contouren, elegant getekend met zachte lijnen, onthullen een meesterlijk beheer van licht en schaduw; men kan bijna voelen hoe de emotionele toestand verandert afhankelijk van de hoek van waaruit men kijkt.

De gedempte kleurenpalet, voornamelijk gebaseerd op grijs en bruin, accentueert de sombere toon van het stuk, waardoor de kijker zich kan concentreren op het emotionele gewicht dat aanwezig is in de uitdrukking van de man. Het is alsof men naar de ziel van een karakter kijkt dat verloren is in gedachten, gevangen in een moment van kwetsbaarheid. De achtergrond, vaag en licht gemarkeerd, draagt bij aan de indruk van introspectie – een uitnodigende ruimte voor de kijker om na te denken over het verhaal van de figuur. Dit werk, gemaakt aan het einde van de 19e eeuw, dient als een ontroerende herinnering aan Van Gogh's vermogen om rauwe emoties vast te leggen, waardoor het een belangrijke bijdrage aan de wereld van figuratieve kunst is.