Bu seçkin portre, üzerinde altın süslemeleri olan koyu renkli akademik cübbe giymiş yaşlı bir beyefendiyi, bir sandalyede otururken ve düşünceli bir şekilde yana doğru bakarken yakalıyor. Sanatçı, resmi ve mesafeli sahneye dinamik bir doku kazandıran gevşek ama kasıtlı fırça darbeleri kullanıyor. Arka planın muted, toprak tonları, oturan kişinin yüzünde ve ellerindeki hafif vurgularla kontrast oluşturuyor ve izleyicinin gözünü öncelikle onun ifadesine—saygın, düşünceli ve sessiz bir otorite hali—çekiyor. Kumaşın kıvrımları, iki boyutlu düzlemin ötesinde derinlik ve form kazandıran ışık ve gölge oyunlarıyla ustaca işlenmiş.

Kompozisyon, klasik ama samimi; figür hafifçe merkez dışına yerleştirilmiş, durgun pozun ötesinde hareket veya düşünceyi çağrıştıran yumuşak bir asimetri yaratıyor. Bu portre sadece tören kıyafetiyle belli olan oturmuş statüyü değil, aynı zamanda onun iç dünyasına dair düşünmeyi de teşvik ediyor. Kısıtlı renk paleti ve dokulu fırça darbeleri esere duygusal bir ağırlık katarak, 20. yüzyıl başlarındaki etkili kamu figürlerine özgü saygı ve ağırbaşlılığı uyandırıyor. Sanatçı, realizmle empresyonist dokunuşu dengeli bir şekilde harmanlayarak hem modelin toplumsal konumunu hem de insani varlığını ön plana çıkarıyor.