Αυτή η επιβλητική πορτραίτο αποτυπώνει έναν ηλικιωμένο κύριο ντυμένο με σκοτεινή ακαδημαϊκή ρόμπα με χρυσές λεπτομέρειες, καθισμένο σε καρέκλα και κοιτώντας σκεπτικός προς τα πλάγια. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί χαλαρές αλλά σκόπιμες πινελιές που προσδίδουν μια δυναμική υφή σε αυτή την επίσημη και επιφυλακτική σκηνή. Οι γήινοι, απαλοί τόνοι του φόντου αντιπαραβάλλονται με τις διακριτικές αντανακλάσεις στο πρόσωπο και τα χέρια του θέματος, εστιάζοντας κυρίως στην έκφρασή του — μια ανάμειξη αξιοπρέπειας, στοχασμού και ησυχαστικής εξουσίας. Οι πτυχώσεις του υφάσματος αποδίδονται με εκλεπτυσμένο παιχνίδι φωτός και σκιάς, εμπλουτίζοντας τη μορφή και προσθέτοντας βάθος πέραν του διδιάστατου επιπέδου.

Η σύνθεση είναι κλασική αλλά οικεία, με τη φιγούρα ελαφρώς εκτός κέντρου, δημιουργώντας μια απαλή ασυμμετρία που προτείνει κίνηση ή σκέψη πέρα από τη στατική στάση. Αυτό το πορτραίτο όχι μόνο τιμά το κοινωνικό στάτους του μοντέλου, όπως υποδηλώνεται από την τελετουργική ρόμπα, αλλά προσκαλεί επίσης σε σκέψη για τον εσωτερικό κόσμο του. Η περιορισμένη παλέτα χρωμάτων και οι υφασμάτινες πινελιές προσδίδουν στο έργο συναισθηματικό βάρος, προκαλώντας σεβασμό και επισημότητα συχνά προσαρμοσμένη σε επιδραστικές δημόσιες φυσιογνωμίες των αρχών του 20ού αιώνα. Ο καλλιτέχνης ισορροπεί τον ρεαλισμό με μια εντύπωση ιμπρεσιονισμού, αναδεικνύοντας τόσο την κοινωνική θέση όσο και την ανθρώπινη παρουσία του θέματος.