Bu sevimli sahnede, izleyici kendini bir yemek odasında genç bir kadının uzun, akışkan yeşil bir elbise giymiş olarak masayı düzenlerken bulur. Masa, beyaz tabaklarla zarif bir şekilde hazırlanmıştır ve bunlar kusursuz bir beyaz örtü üzerinde düzenlenmiştir; bu örtü odanın sıcaklığını yansıtır. Yumuşak, soluk renkler huzurun bir hissini barındırırken, izleyiciyi bu sakin ev ortamına adım atmaya davet eder. Basit ama şık ahşap sandalyeler ve bir büfeden oluşan mobilyalar, sıcak atmosferi tamamlar; yukarıda stratejik bir şekilde yerleştirilmiş olan lamba yumuşak bir ışık yayar, kadını rahatlatıcı bir sarılmaya alır; bu hazırlık anında zamanın durduğu hissi verir.

Kompozisyon, doğal olarak kadının figürüne gözleri çeker; onun dikkati, zarafet ve ev yaşamını birleştirir. Düşüncelere dalmış gibi görünmektedir; belki de gelecek olan akşam yemeğini veya gelişecek olan sohbeti düşünüyordur—havada belirgin bir beklenti vardır. Bu eser, derin bir duygusal etki yaratmaktadır, nostaljik bir his uyandırır; tabakların hafif tınısını ve yumuşak seslerin fısıldamasını neredeyse duyabiliyoruz. Tarihsel olarak, bu eser Carl Larsson'un ünlü olduğu, 20. yüzyılın başlarına ait bir ev yaşamını yansıtmaktadır; günlük yaşamı değil, dönemin estetik ideallerini de sunmaktadır. Sıradan şeylerde güzellik vurgulanırken, sanatçının İsveç sanatı içindeki önemli yerini kesinleştirmekte ve ev yaşamını sıcaklık ve sadelik aracılığıyla kutlamaktadır.