Bu etkileyici eserde, bir işçi, toprak kazarken eteği biraz öne eğilmiş bir şekilde yakalanmıştır. Sanatçının karanlık giysiler ile daha açık arka plan arasındaki keskin kontrastı, karakterin yoğun işine ilgi çekici bir vurgu yapıyor. Her bir fırça darbesi, çalışmanın fiziksel yükünü iletmekte, kalın ve cesur çizgiler sahnedeki duygusal ağırlığı artırmaktadır. Arka plandaki toprak tonları, enerjik fırça darbeleriyle birleşerek, işlenmekte olan toprakla derin bir bağ kurmaktadır. Neredeyse küreğin toprağa vurduğu ritmik sesi duyabilir gibi olursunuz, izleyiciyi işçinin emeğine daldırmaktadır.

Kompozisyon dinamik ama samimi hissediyor; izleyici gözlerini işçinin derin hatlarına çeker, kararlılık ve özveri duygusunu iletir. Van Gogh’un, hareketi ileten ifadeli çizgileri ile şekillendirdiği tekniği, kırsal yaşamın canlı bir anını sunar; sanatçının sıkı çalışma için hayranlığını ve 19. yüzyılın sonundaki işçi sınıfının mücadelesini yansıtır. Bu eser, Van Gogh’un yaşamındaki dönüşüm niteliğindeki bir dönemde yapılmış olup, sanatçının insan deneyimini anlama biçimini yansıtır - burada iş sadece bir iş değildir, aynı zamanda varoluşun dokusunda dokunmuş derin bir kimliktir.