Bu büyüleyici eserde, genç bir İspanyol kadın sahnenin merkezinde, gitar çalmanın derinliklerine dalmış durumda. Yakın bir kompozisyon, onun profiline odaklanırken, parmakları nazikçe enstrümana dokunuyor. Zengin detayların yer aldığı bu parça, Renoir'ın dokuya olan sevgisini yansıtıyor. Canlı kırmızı bir başlık, cilt tonuyla muhteşem bir kontrast oluşturarak esere sıcaklık ve yaşam katıyor. Eğlenceli fırça darbeleri, neredeyse hayali bir arka plan yaratıyor, izleyicinin bakışını sadece onun üzerine ve zarif parmaklarının ortaya çıkardığı müziğe odaklamasını sağlıyor.

Renk kullanımı özellikle dikkat çekici; zengin, sıcak tonlar uyum içinde bir arada dururken, Renoir'ın izlenimci tarzını yansıtıyor. Işık, giysilerinin üzerinde dans ederken, kumaşın dokunsal kalitesini güçlendiriyor ve izleyiciyi onun giysisinin yumuşaklığını ve gitarın pürüzsüzlüğünü hissetmeye davet ediyor. Bu, sadece teknik ustalığı değil, aynı zamanda duygusal bir derinliği de ifade ediyor—sanat eserinde bir sevinç hissi var, belki de nostalji; fırçanın üzerinden geçen tatlı melodileri duyma hissini tetikliyor. İzleyici, sadece onun güzelliğine değil, aynı zamanda yarattığı müziğe de hayran kalıyor; sanat ile duygu arasındaki güçlü bağın hatırlatıcısı oluyor.