Bu tablo, Venedik'teki Fransız bahçelerinin terasında, sakin suların kenarında rahat rahat yürüyen küçük bir figür grubunun huzurlu anını yakalar. Sahne, yumuşak gündüz ışığıyla aydınlanmış, soluk mavi berrak bir gökyüzü ile çevrilidir; lagün kıyısında sakin bir günü çağrıştırır. Kompozisyon, soldaki yoğun yapraklı ağaçlardan, zarif küpeşteler ve zengin renkli kıyafetler içindeki figürlere, oradan da sakin bir şekilde duran gondola ve uzakta yavaşça süzülen yelkenliye doğru gözü yönlendirir. Dengesiz yapraklar ve açık su birleşimi, sahneye hem samimiyet hem de açıklık hissi kazandırır.

Sanatçının fırça darbeleri hassas fakat ifade doludur; empresyonist dokunuşlar hafif realizmle harmanlanmıştır. Paletinde sıcak yeşiller, ochre ve maviler bulunur; Venedik'in doğal atmosferini çağrıştırır, havadaki hafif sıcaklık ve su ile taş üzerindeki güneş ışığının yumuşak oyununu hissettirir. Duygusal olarak tablo, sakin bir düşünceye ve hafif bir dinlenme duygusuna davet eder; sanki suyun sesi ve figürler arasındaki fısıldamalar duyulabilir gibidir. Tarihsel bağlamda bu çalışma, 19. yüzyılda şehir manzaralarını ve doğayı romantik bir dinginlikle betimleme geleneğine aittir; dönemin Venedik'e olan hayranlığını, onun bir ilham kaynağı ve huzurlu güzellik sembolü olarak görülmesini yansıtır. Mekânın, ışığın ve insan varoluşunun uyumlu bir kutlamasıdır.