Αυτή η ζωγραφιά αποτυπώνει μια ήρεμη στιγμή στην ταράτσα των γαλλικών κήπων στη Βενετία, όπου μια μικρή ομάδα ατόμων περιδιαβαίνει ήρεμα δίπλα στα γαλήνια νερά. Η σκηνή είναι λουσμένη σε απαλό φως της ημέρας, με τον ουρανό να εμφανίζεται καθαρός και γαλάζιος, υποδηλώνοντας μια ήρεμη ημέρα στη λιμνοθάλασσα. Η σύνθεση κατευθύνει το βλέμμα από τα πυκνά δέντρα στα αριστερά, μέσω της κομψής μπαλκονόπορτας και των σχηματισμένων μορφών σε πλούσια χρώματα, προς το λαμπερό νερό όπου ακουμπά μια γόνδολα και ένα ιστιοφόρο κινείται αργά στο βάθος. Η ισορροπία ανάμεσα στον πυκνό φύλλωμα και το ανοιχτό νερό προσδίδει στην εικόνα μια αίσθηση τόσο οικειότητας όσο και ανοίγματος.

Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι ευαίσθητη αλλά εκφραστική, συνδυάζοντας εντυπωσιακές πινελιές με μια νότα ρεαλισμού. Η παλέτα χρωμάτων προτιμά ζεστά πράσινα, ώχρες και μπλε που αναπαριστούν την φυσική ατμόσφαιρα της Βενετίας, προκαλώντας την αίσθηση μιας ελαφράς ζέστης στον αέρα και το απαλό παιχνίδι του φωτός του ήλιου στο νερό και την πέτρα. Συναισθηματικά, η ζωγραφιά προσκαλεί σε ήσυχη περισυλλογή και μια αίσθηση ελαφριάς ανάπαυλας, λες και μπορεί κανείς να ακούσει τον ήχο του νερού και τους ψιθύρους μεταξύ των μορφών. Ιστορικά, η εικόνα αυτή εντάσσεται στην παράδοση του 19ου αιώνα που απεικόνιζε με ρομαντική γαλήνη αστικά και φυσικά τοπία, αντανακλώντας τη γοητεία της εποχής για τη Βενετία ως μούσα και σύμβολο της γαλήνιας ομορφιάς. Είναι ένας αρμονικός ύμνος στον τόπο, το φως και την ανθρώπινη παρουσία.