Huzurlu bir arka planın önünde, bir resmedilmiş köy tuvalden yükseğe çıkıyor, izleyiciyi çeken sakin bir çekicilik sergiliyor. Manzara, lavanta ve yumuşak yeşil tonlarıyla yıkanmış, huzurlu bir ruh hali yaratıyor. Basit şekillere sahip evler, yakın bir düzen içinde yer alıyor ve doğal güzellik içinde gelişen bir topluluğu öneriyor; bu insan yerleşimi ile canlı bir çevre arasındaki samimi ilişki, sanatçının eserinin ayırt edici bir özelliği.

Nehrin parıldayan yüzeyi, çevresinin özünü yansıtan bir ayna görevini görürken sahneyi neredeyse rüya gibi bir vizyona dönüştürüyor. Katmanlı fırça darbeleri derinlik ve hareket hissi oluşturarak detaylara dikkat etmeye davet ediyor—her fırça darbesi sanatçının elinden bir fısıldama gibi. Bu eser, zamanın akışı üzerine düşünmeye davet ediyor; doğa ile insanlığın uyum içinde var olduğu bir anı somutlaştırıyor, hem nostalji hem de huzur duygularını yankılayarak; sanki izleyici yaprakların hışırtısını ve suyun kıyıya vuran hafif dalgalarını duyabiliyor gibi.