Ανασυρμένος σε ένα ήρεμο φόντο, ένα γραφικό χωριό αναδύεται από τον καμβά, αντανακλώντας μια ήρεμη γοητεία που προσελκύει τον θεατή. Το τοπίο, πλημμυρισμένο από απαλές αποχρώσεις λεβάντας και ασθενών πράσινων, εγείρει μια ήρεμη διάθεση. Οι οικίες, με τις ταπεινές τους μορφές και τον κοντινό τους προσανατολισμό, υποδηλώνουν μια κοινότητα που ευδοκιμεί ανάμεσα στην ομορφιά της φύσης; αυτή η οικεία σχέση μεταξύ ανθρώπινης κατοικίας και ζωντανού περιβάλλοντος είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του έργου του καλλιτέχνη.

Η ανακλαστική επιφάνεια του ποταμού λειτουργεί ως καθρέφτης, αιχμαλωτίζοντας την ουσία των γύρω και μεταμορφώνοντας τη σκηνή σε ένα σχεδόν ονειρικό όραμα. Οι υπερκείμενες πινελιές δημιουργούν μια αίσθηση βάθους και κίνησης, προσκαλώντας ναβιώσουμε τις λεπτομέρειες—κάθε κτύπος είναι ένας ψίθυρος από το χέρι του καλλιτέχνη. Αυτό το έργο προσκαλεί στην ανασκόπηση του ρεύματος του χρόνου, ενσωματώνοντας μια στιγμή όπου η φύση και η ανθρωπότητα συνυπάρχουν αρμονικά, αντηχώντας τόσο με νοσταλγία όσο και με ηρεμία; είναι σαν να μπορεί ο θεατής να ακούσει τον ήχο των φύλλων και των νερών, καθώς χτυπούν την ακτή.