Bu etkileyici sakin manzara tasvirinde, bir tek başına manastır yeşil bir tepenin üstüne zarif bir şekilde yerleşmiş, huzurun özünü yakalıyor. Mimari formlar sade ama etkileyici; yuvarlak kubbeleri ve parlak beyaz duvarları, canlı yeşil araziyle kontrast oluşturarak, doğa ve insan yaratıcılığı arasında uyumlu bir karışım gibi görünüyor. Bulutlar önemli bir rol oynuyor; yumuşak mavi ve beyaz tonlarında dönerken, tuvali adeta dans ediyor gibi süslüyor ve genel kompozisyona rüya gibi bir kalite katıyor. Tepelerin organik hatlarıyla binaların daha geometrik çizgeleri arasında ilginç bir zıtlık var; ancak her ikisi de keyif verici bir ahenk içinde birlikte varoluveriyor.

Bu esere bakarken, neredeyse yaprakların hafif hışırtısını ve uzaklardan çan seslerini duyuyormuşsunuz gibi oluyor; bu da size barış ve düşünme hissi getiriyor. Bu eser, manzaranın fiziksel güzelliğini değil, aynı zamanda bir duygusal yankıyı da yansıtıyor ve izleyiciyi ruhsallık ve doğanın yüceliği üzerinde düşünmeye davet ediyor. Bu eser, sanatın sıradan temsillerin ötesine geçip daha derin, neredeyse meditasyon benzeri bir deneyim sunabileceğinin canlı bir kanıtıdır.