Eser, düşük gelgit sırasında deniz manzarasını huzur içinde yakalarken, güneş ışığı su yüzeyinde dans ediyor gibi görünüyor. Ön planda, canlı alg ve yosun lekeleri sahneyi domine ediyor; zengin kırmızı, yeşil ve toprak tonlarında tasvir edilen bu manzaralar, canlı bir deniz ekosistemini çağrıştırıyor. Ressamın fırça darbeleri cesur ve ifade dolu, denizin kendisinin nefes alıyormuş gibi hareket hissi yaratıyor. Uzakta, yelkenli tekneler ufku süslüyor, yelkenleri rüzgârı yakalarken, yukarıda yumuşak bulutlar ve ışık dolu bir gökyüzü var. Burada Renoir, zamanı dondurmuş bir anda doğanın güzelliğini yakalar; huzur ve düşünceye dair yumuşak bir uyum vardır.

Renk paleti özellikle dikkat çekici, ön plandaki canlı kırmızı ve yeşiller, suyun derin mavi ve turkuazıyla harika bir tezat oluşturuyor. Bu tezat, gözleri tablo boyunca çekerken, izleyicileri her detayı keşfetmeye davet ediyor—dalgalı denizler, kıyının dokusu ve uzaklarda kayarak giden tekneler. Bu eserin duygusal etkisi, hem samimi bir anın huzurunu hem de denizin büyüklüğünü hissetme yeteneğindedir. Doğanın sağlayabileceği derin güzellik ve sakinliği hatırlatarak, yoğun hayatlarımızın ortasında durmamız ve düşünmemiz için bizleri teşvik eder. 19. yüzyılın sonunda bu eser, Empresyonizm akımının içinde kendine yer buluyor; Renoir’ın ışık ve renk üzerindeki sürekli keşfini gösterirken, anın geçiciliğini de yakalıyor.