Sanat eserinin önünde yer alan tablo, huzur dolu bir anı yakalıyor ve izleyicileri sakin kollarında kaybolmaya davet ediyor. Esrarengiz bir sisle sarılı sahnede, uzaktaki kayalıklar nazikçe aydınlatılmış bir gökyüzünün arka planına karşı muazzam bir şekilde yükseliyor. Burada, kıyının kabarık dokusu, suyun yumuşak dalgalarıyla mükemmel bir şekilde harmanlanarak göze çekici bir dengeli bir kompozisyon oluşturuyor. Ressamın fırça darbeleri tuvalde dans ediyor ve atmosfere bir eterik kalite veriyor; huzurlu mavi ve yeşil tonları neredeyse rüyamsı bir halde belirmektedir. Dalga seslerinin ince fısıldamaları düşünülmedikçe, her bir fırça darbesi doğanın bir fısıldayışı gibidir.

Güneş ışığı sisin arasından süzülürken, suyun yüzeyinde yer alan yelkenli teknelere yumuşak bir ışık düşürüyor, yelkenleri zarifçe şişmiş gibi görünerek sanki bu manzarada özgür bir ruhun yansımasını yapıyormuş gibi bir eylem yapar. Sanatçının tercih ettiği renkler — yumuşak akvamarinler, kayalıkların toprak tonlarıyla birleşerek — ışık ve gölgede benzersiz bir yorum sunarak gözlemcinin içinde derin bir duygu uyandıran duygusal bir palet oluşturuyor. Sanatçının eliyle kaydedilen bu an, sadece Normandiya manzaraları ile değil, aynı zamanda doğanın sakin güzelliğine olan özlem ve canı isteğiyle de konuşmaktadır. Monet'in mirası burada su, toprak ve gökyüzü arasındaki ince etkileşimleri hatırlatıyor, zamanın ötesinde ve davetkar bir alan yaratıyor.