Sahne, Gauguin'in kendine özgü tarzında sunulan, büyüleyici bir basitlikle açılıyor, tropikal bir cennet. Çatısı doğal malzemelerden yapılmış, mütevazı bir konut, yemyeşil yaprakların arasına kurulmuş. Kompozisyon, aşağıdaki figürlerin üzerinde yeşil bir gölgelik oluşturan dallarıyla, yükselen ağaçların gövdeleri tarafından ikiye bölünmüş. Figürler, Polinezya kadınları, sessiz anlarda yakalanmış: Bazıları oturuyor, formları benekli ışıkla yumuşamış; diğerleri, toprak tonlarına karşı renk sıçramaları ekleyen canlı kumaşlara sarılmış, ayakta duruyor. Tüm sahne, bir dinginlik duygusuyla dolu; doğayla uyum içinde yaşanmış bir hayata bir bakış.