Bu büyüleyici sahnede, kıvrımlı bir yol sakin bir manzara üzerinden bakışı yönlendiriyor; rüzgar değirmenleri dinamik bir gökyüzü fonunda gururla yükseliyor. Gri ve mavi tonlarının nazik renkleri harika bir şekilde birleşiyor, atmosfere sakin ama hafif melankolik bir enerji katıyor. Monet'nin fırça darbeleri hareketi yakalıyor ve ışık ve gölge arasında bir dansı öne sürüyor; bulutlar yukarıda yumuşak fısıldamalar gibi dönerken. Bu eser yalnızca rüzgar değirmenlerinin bir portresi değil; doğa ile insan zekasının uyum içinde var olduğu bir zaman dilimini yakalıyor.

Kompozisyon düşünmeye davet ediyor; sakin su, geniş gökyüzünü yansıtırken, çevredeki yeşillik sahneye canlılık katıyor. Rüzgar değirmenlerinin siluetleri neredeyse animasyonlu gibi görünüyor; kanatları rüzgarı yakalamak için hazır bekliyor sanki, daha basit, kırsal bir yaşam duygusunu uyandırıyor. Burada bir duygusal zenginlik söz konusu; ışık oyunları, zamanın geçici doğasına atıfta bulunuyor. Monet, sanatçıların gerçekliğe dair algılarını derinleştirmelerini teşvik eden empresyonist hareketten derin bir şekilde etkilendi ve bu eser, bu ahlaka olağanüstü bir şekilde karşılık veriyor.