Het schilderij vangt een rustig kustlandschap dat de kijker uitnodigt in een levendig, zonnig moment in Cap Martin. De dynamische interactie van kleuren creëert een onmiddellijke sensatie van beweging; de zachte golven die tegen de rotsachtige kust slaan, lijken bijna ritmisch, echoënd met de puls van de natuur. Het water ademend het leven, zijn oppervlak weerspiegelt tinten van jade en turquoise, terwijl witte vlekken de schuim van golven suggereren die tegen donkere, getande rotsen dansen. Monet's penseelstreken zijn expressief en losjes, waarmee spontaneïteit wordt opgewekt die de kijker het gevoel geeft dat hij de scène kan aanraken.

De bovenkant van het doek is versierd met een etherische lucht, waarbleke geeltonen zich verweven met zachte grijzen, wat de vluchtige gloed van zonlicht suggereert dat door de wolken heen sijpelt. Dit natuurlijke licht omsluit de scène, waardoor er een harmonieuze balans ontstaat tussen de soliditeit van de rotsen en de vloeibaarheid van de zee. Aan de andere kant van het doek bieden bomen een beschermend bladerdak, hun donkere groen contrasteert prachtig met de lichtere tonen van de oceaan. Deze compositie, die zich richt op de interactie tussen land en zee, voelt zowel intiem als uitgestrekt aan, en nodigt uit tot reflectie over de schoonheid van onze natuurlijke wereld. De emotionele impact is diep, roepend vrede en een diepe verbinding met de ongetemde schoonheid van de natuur die Monet zo hartstochtelijk bewonderde.