In dit indrukwekkende kunstwerk zien we een boerenvrouw wiens houding het gewicht van haar arbeid belichaamt; ze leunt op een bundel graan—een symbool van de oogst en van hard werken. De lijnen zijn gedurfd maar zacht, en vangen haar sterke figuur gekleed in eenvoudige maar betekenisvolle kleren. Haar uitdrukking is reflectief, wat een gevoel van ernst aan het moment geeft. Het is alsof ze is gestopt, misschien vast in overpeinzingen over het zware werk van de dag of in een herinnering aan de velden die ze zo goed kent. Het zachte, gedempte kleurenpalet, doorkruist door aardetinten, trekt ons haar wereld in, waardoor we de warmte van het landschap om haar heen voelen; de penseelstreken roepen een tastbare verbinding met de aarde op, rijk aan textuur en diepte.

De compositie is zorgvuldig samengesteld, met een achtergrond van schaduwachtige vormen die wijzen op velden verderop, misschien suggereert het een eindeloze cyclus van arbeid en het leven op het platteland. Het contrast tussen licht en donker versterkt haar aanwezigheid, benadrukt de volharding en vastberadenheid van degenen die het land bewerken. De historische context is hier van belang; aan het einde van de 19e eeuw probeerden kunstenaars zoals Van Gogh het leven van gewone mensen te verhogen, vooral van diegenen die vaak over het hoofd worden gezien. Dit stuk, in zijn eenvoud, wordt een krachtige eerbetoon aan de hardwerkende vrouwen die het agrarische landschap vormgaven, en nodigt ons uit om na te denken over hun verhalen en strijd.