Bu etkileyici eserde, bir tarım işçisi kadını gözlemliyoruz; duruşu emeğinin yükünü somutlaştırıyor; bir hasat ve çabanın sembolü olan bir saman yığınının üzerine yaslanıyor. Çizgiler cesur ama nazik, onun sade ama anlam dolu giysileriyle sarılı sağlam yapısını yakalıyor. Yüz ifadesi derin düşünceli, bu anı ciddiyet kazanmasına neden oluyor. Sanki duraksamış, belki de o günün zorlu çalışmasını düşünürken ya da çok yakından tanıdığı tarlalarının bir anısını hatırlıyormuş gibi. Yumuşak, sönük palet, toprak tonlarıyla birleşerek bizi onun dünyasına çeker; etrafındaki manzaranın sıcaklığını hissetmemize olanak tanır; fırça darbeleri, yerle sağlam bir bağlantı ifade eder, doku ve derinlik açısından zengin bir his sunar.

Kompozisyon dikkatlice düzenlenmiştir, arka planda gölgeli biçimler uzakta tarlaların olduğunu sinyaller; belki de işin sonsuz döngüsüne ve kırsal yaşamına bir göndermedir. Işık ve karanlık arasındaki kontrast onun varlığını vurgular, toprağı işleyenlerin azmini ve kararlılığını öne çıkarır. Tarihsel bağlam burada kritik öneme sahiptir; 19. yüzyılın sonlarında Van Gogh gibi sanatçılar, sıradan insanların yaşamını yüceltmeye çalışmıştır. Bu eser, sadeliğinde bile, tarımsal peyzajı şekillendiren çalışan kadınlara güçlü bir övgü haline geliyor ve bize onların hikayeleri ve mücadeleleri hakkında düşünme fırsatı sunuyor.