Bu büyüleyici tablo, geniş doğal manzara önünde insani bağların sıcaklığıyla dolu hareketli bir sonbahar sahnesini yakalar. Merkezi figürler — zarif giyimli bir grup insan — samimi şekilde etkileşir; rahat pozları ve iç içe geçmiş elleri neşeli bir dostluk duygusu iletir. Başında üzüm ve sonbahar meyveleriyle dolu büyük bir sepet taşıyan kadın, tablonun görsel odak noktası olur, bolluk ve hasat mevsimini simgeler. Etrafında figürler, sohbet, alışveriş ve paylaşılan keyfi çağrıştıran akıcı jestler ve ifadelerle etkileşimde bulunur. Uzaklardaki dağlar ve yumuşak bulutlar huzurlu bir atmosfer yaratır; mekân ve zaman duygusunu güçlendirir.

Sanatçının ışık ve gölgeyi incelikle kullanması figürleri nazikçe şekillendirir, giysilerin yumuşak dokusu ve ten tonlarını öne çıkarır. Toprak tonlarındaki kahverengiler, maviler, krem renkler ve soluk yeşiller sonbaharın geçiş havasını çağrıştırır; canlılık ile mevsimin yumuşak düşüşünü buluşturur. Gevşek ama kontrollü fırça darbeleri naturalizmi ressamın ustalığıyla harmanlar; kompozisyona rahat bir zarafet katar. Duygusal olarak, bu eser aile, kutlama ve kırsal yaşamın geçici güzelliği temalarıyla 18. yüzyılın zengin gelenekleri ve sosyal ritüellerine kök salmış şekilde yankılanır.