Bu etkileyici eserde, heykel biçimindeki bir torso güçlü bir tasvir olarak hemen dikkati çekiyor ve durgun yapısına rağmen canlılık yayıyor. Doku zenginliği ile boyanmış fırça darbeleri mermerimsi yüzeye hayat katıyor, her kalın palet katmanı insan bedeninin eğriliğini ve konturunu neredeyse hissedilir bir yoğunlukla sergiliyor. Mavi arka plan, figürü hafif tonlarda vurgulayarak esas noktalama yaratıyor; izleyiciyi kendine çekiyor; bir özlem ve derin düşünce hikayesi anlatıyor, erkek konturundaki gömülü hisleri keşfetmeye teşvik ediyor. Torso'nun durumu, hafifçe kıvrılmış ve bükülmüş, bir hareket hissi uyandırıyor, sanki bu figür temelden kızgınca kalkacak gibi, Van Gogh'un huzursuz ruhunu ve varlığı sergileme tutkusunu yankılıyor.

Renk paletinin seçimi minimalist ama uyandırıcı; soğuk mavi ve keskin beyazların baskın olduğu, sakin bir hissiyat ile birlikte enerji patlayışına sahip. Bu ikilik figürün taşıdığı duygusal ağırlığı artırıyor, izleyicilerin insan ruhunun özüne yakın bir bağ hissine ulaşmalarını sağlıyor. Tarihsel bağlamda, bu eser Van Gogh'un Paris'teki döneminde yaratıldı ve bu modern sanat hareketlerinin ortasında yeni stiller ve tekniklerle deney yapma çabalarını yansıtıyor. İfadeçilik yolundaki hali, sadece konunun benzerliğini yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda insan deneyiminin derin karmaşıklığını da yakalıyor; sanatın yaşamı aşma gücünün duyulmasına razlog ediyor.