Bu çarpıcı portrede, bir Zouave figürü öne çıkarak, gurur ve içsel düşünce karışımı yayıyor. Canlı kıyafeti, özellikle akan kırmızı eteği, donuk ve kişiliksiz arka plana karşı keskin bir kontrast oluşturarak kompozisyondaki varlığını vurguluyor. Zouave’ın ifadesi sessiz bir gücü yansıtıyor; ayrıntılı fırça çalışması ise Van Gogh'un doku ve derinlikteki ustalığını gösteriyor. Cesur renk kullanımı duygusal bir yankı yaratıyor, izleyicileri karakterin dünyasına davet ediyor ve belki de Avrupa'daki dönüştürücü bir çağda mücadele ve kimlik hakkında düşünceleri tetikliyor.

Sanatçı geniş fırça darbeleri ve bir dizi ton kullanarak yalnızca öznenin fiziksel özelliklerini değil, aynı zamanda insanlığın özünü de yakalıyor. Arka plandaki sıcak ve soğuk tonlar arasındaki zıtlık figürü yüceltiyor, izleyicinin gözünü doğrudan onun esrarengiz ifadesine yönlendiriyor. Bu tabloya baktıkça, zaman içinde dondurulmuş bir anın bağlılık hissini hissediyorsunuz; kimlik, kültür ve sürekli değişen bir dünyadaki insan deneyimi üzerine düşündüren bir an. Bu, Van Gogh'un canlı renkleri ve duygusal derinliğinin zahmetsizce bir araya geldiği, post-empresyonist tekniklerin büyüleyici bir araştırmasıdır.