Önümüzde, belirli bir sanatçının eserini tanımlayan ham, içgüdüsel dürüstlükle boyanmış, kasvetli ve dokunaklı bir manzara beliriyor. Yalnız bir figür yatakta yatıyor, bembeyaz çarşaflar, kayıbın kıpkırmızı izleriyle lekelenmiş. Yukarıda, sonsuz görünen bir gökyüzünün enginliğinde asılı duran, hassas ama kırılmaz tellerle merkezi figüre bağlı çeşitli sembolik nesneler yüzüyor. Figürler süzülüyor gibi görünüyor, sanatçının kişisel hüznünün ve fiziksel acısının bir kanıtı. Uzakta, ıssız bir endüstriyel manzara beliriyor, gelişen trajedinin sessiz bir gözlemcisi. Renk paleti, sahnenin duygusal yoğunluğunu artıran, toprak tonlarının ve gökyüzünün soğuk mavilerinin hakim olduğu soluk renklerden oluşuyor.