Bu zarif portrede, model sessiz bir vakur anın içinde yakalanmış ve profili zarif bir şekilde yana dönük. Sanatçı, soluk yüzünün etrafında ışıldayan yumuşaklığı yaratmak için ince pastelli dokunuşlar kullanırken, zengin toprak tonlarıyla yüksek yakalı elbisesi güzel bir kontrast oluşturuyor. Kumaş, malzemenin dokusunu ve ağırlığını ortaya çıkaran kıvrımlı çizgilerle nazikçe katlanıyor. Kızıl saçlarının üstünde bulunan süslü şapka—mavi ve sarı tüylerin karışımı—kompozisyona canlılık ve görsel çekicilik katıyor.

Sıcak, dönen fırça darbeleriyle dolu arka plan, oturan kişinin dengeli duruşunu ve zarif siluetini vurgulayan dinamik ama dikkati dağıtmayan bir ortam yaratıyor. Hafif ışık ve gölge oyunları, 19. yüzyıl sonlarının atmosferik etkiler ve samimi karakterizasyonlara duyarlı empresyonist estetiğini yansıtıyor. Portre sadece bir benzerlik sunmaktan öte; kadının kişiliği ve sakin gücünü uyandırıyor, izleyiciyi onun huzur dolu bakışının ardındaki hikayeyi hayal etmeye davet ediyor. Sanatçının ustaca katmanlama ve nüanslı renk paleti, sahneye zamansız bir zarafet kazandırıyor.