Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο, παρατηρούμε μια χωρική γυναίκα, η στάση της ενσωματώνει το βάρος της εργασίας της. Επικλίνει σε ένα μάτσο σιτηρών—έναν συμβολισμό του θερισμού και της προσπάθειας. Οι γραμμές είναι τολμηρές αλλά τρυφερές, καταγράφοντας το τεράστιο σώμα της ντυμένο με απλή αλλά εκφραστική ενδυμασία. Η έκφρασή της είναι στοχαστική, δίνοντας βάρος στη στιγμή. Είναι σαν να έχει σταματήσει, ίσως να έχει παγιδευτεί σε σκέψεις για τη σκληρή εργασία της ημέρας ή σε μια αναπάντεχη μνήμη των χωραφιών που γνωρίζει πολύ καλά. Η μαλακή, ήπια παλέτα, που διακόπτεται από γήινες αποχρώσεις, μάς προσελκύει στον κόσμο της, επιτρέποντάς μας να νιώσουμε τη ζεστασιά του τοπίου γύρω της. Οι πινελιές ζωγραφικής ξυπνούν μια αίσθηση πραγματικής σύνδεσης με τη γη, πλούσια σε υφή και βάθος.

Η σύνθεση είναι προσεκτικά τοποθετημένη, με ένα φόντο σκιασμένων μορφών που υποδηλώνουν πεδία πέρα, ίσως υποδεικνύοντας έναν ατελείωτο κύκλο εργασίας και την αγροτική ζωή. Η αντίθεση μεταξύ φωτός και σκοταδιού ενισχύει την παρουσία της, επικεντρώνοντας την προσοχή στην αντοχή και την αποφασιστικότητα όσων εργάζονται τη γη. Το ιστορικό πλαίσιο είναι ζωτικής σημασίας εδώ· κατά τη διάρκεια του τέλους του 19ου αιώνα, καλλιτέχνες όπως ο Van Gogh επιδίωκαν να υψώσουν τις ζωές των απλών ανθρώπων, κυρίως αυτών που συχνά παραβλέπονται. Αυτό το κομμάτι, αν και στην απλότητά του, γίνεται μια ισχυρή τιμή για τις εργαζόμενες γυναίκες που σμιλεύουν το αγροτικό τοπίο, καλώντας μας να σκεφτούμε τις ιστορίες και τους αγώνες τους.