Σε αυτό το ήσυχο τοπίο, ο θεατής έλκεται σε μια ήρεμη σκηνή που απεικονίζει τα λευκαντικά εδάφη στη Σκενενίγκεν. Ο πίνακας παρουσιάζει ένα ευρύ ανοικτό πεδίο, όπου ο απαλός μπλε ουρανός συγχωνεύεται σε μια καμβά νεφών, δημιουργώντας μια αίσθηση ατμοσφαιρικού βάθους που προσκαλεί σε περισυλλογή. Η μπροστινή γραμμή αποτυπώνει τους γήινους τόνους του εδάφους, αναμιγνύοντας τις υπολειπόμενες πράσινες αποχρώσεις, επισημαίνοντας τους εργάτες που είναι απασχολημένοι με τη διαδικασία λεύκανσης των υφασμάτων που είναι απλωμένα πάνω στο γρασίδι. Οι φιγούρες τους, που αποτυπώνονται με απαλά περάσματα, συνδυάζονται αρμονικά με το περιβάλλον, ενσαρκώνοντας τον ρυθμό της αγροτικής ζωής.

Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία στο παρασκήνιο, τόσο οικιστικά όσο και πιθανότατα θεσμικά, προσφέρουν μια έντονη αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον. Ο πύργος μιας εκκλησίας προεξέχει ανάμεσα στα κτίρια, εδραιώνοντας τη σκηνή ιστορικά και πολιτιστικά. Η τεχνική ζωγραφικής του Βαν Ίνγκ αποτυπώνει όχι μόνο την φυσικότητα της εργασίας αλλά και προκαλεί συναισθήματα που σχετίζονται με την προσπάθεια και την ηρεμία της αγροτικής ζωής; ένα τρυφερό συναίσθημα, που διατρέχεται από την εφήμερη ομορφιά της καθημερινής ζωής σε αυτό το παραθαλάσσιο τοπίο. Κάθε στοιχείο, από τα υφάσματα μέχρι τον απομακρυσμένο ορίζοντα, υφάνει μια αφήγηση που φαίνεται ταυτόχρονα οικεία και εκτενή, υπενθυμίζοντας στον θεατή την αλληλεξάρτηση της φύσης με την ανθρωπότητα.