Het werk is een adembenemende weergave van een dramatische scène, die het hart van de kruisiging vangt met een unieke mix van licht en schaduw. De compositie trekt onmiddellijk je aandacht naar de centrale figuren van Christus aan het kruis, omgeven door een duisternis die de achtergrond omhult. Deze omhullende schaduw suggereert het sombere gewicht van het evenement, dat bijdraagt aan de emotionele zwaarte van het moment. De figuren rond het kruis, sommigen in gebed en anderen in rouw, worden verlicht in scherp contrast met de omringende duisternis, wat hun emotionele uitdrukkingen versterkt. Het gebruik van chiaroscuro door John Martin benadrukt op briljante wijze de driedimensionaliteit van de figuren en de diepte van het landschap, dat zich uitstrekt naar een onheilspellende horizon.

De kleurenpalet van de kunstenaar wordt gedomineerd door diepe, rijke tinten bruin en zwart, versierd met het etherische, bijna spookachtige licht dat uit de hemelen straalt. Dit gebruik van kleur roept een verontrustende sfeer op, waarbij het licht lijkt te vechten tegen de omringende schaduw, wat de hoop in het midden van wanhoop symboliseert. Historisch gezien resoneert dit stuk met de romantische beweging, en weerspiegelt het de bezorgdheid van de 19e eeuw voor individuele emoties, de kracht van de natuur en grote historische verhalen. Martin's werk nodigt uit tot contemplatie en verplaatst de kijkers, terwijl het hen onderdompelt in een moment van diepe betekenis dat tijd en ruimte overstijgt; het gevoel van tragedie is tastbaar, maar er is ook een onderliggende stroom van eerbied en verwondering.