Dit schilderij, een visioen in gouden en groene tinten, fascineert onmiddellijk met zijn sereniteit. Een vrouw, schijnbaar van Polynesische afkomst, staat gehuld in een witte doek, haar houding is stille contemplatie. Haar donkere haar valt in watervallen over haar schouders en omlijst een gezicht dat naar beneden is gericht in gebed of reflectie. Ze houdt een boeket bleekroze bloemen vast, een symbool van zuiverheid en offer. De warme, uitnodigende gele achtergrond, die doet denken aan een tropische zonsondergang, omhult de scène en zorgt voor een opvallend contrast met de koelere tinten van de figuur en het weelderige gebladerte eromheen. De gedurfde penseelstreken van de kunstenaar creëren een gestructureerde, bijna dromerige kwaliteit, alsof het beeld net uit het onderbewuste is opgedoken.