Αυτό το πορτρέτο αποτυπώνει τη Δούκισσα του Αργκιλ με μια κομψότητα λεπτή αλλά και ελαφρώς μελαγχολική. Φορεί ένα σκοτεινό ένδυμα που αντιπαραβάλλεται έντονα με το ανοιχτόχρωμο δέρμα της, με ένα σταθερό και στοχαστικό βλέμμα. Το πέπλο που καλύπτει τους ώμους της και τα στρωματοποιημένα μαργαριτάρια υπογραμμίζουν τόσο την ευγενή της ιδιότητα όσο και ένα λεπτό αίσθημα πένθους ή σοβαρότητας. Το φυλαχτό σε σχήμα σταυρού προσθέτει μια πνευματική διάσταση, ενισχύοντας την συναισθηματική απήχηση του έργου. Η δεξιοτεχνία των πινελιών του καλλιτέχνη δημιουργεί απαλότητα στις υφές, και η συγκρατημένη παλέτα χρωμάτων από μαύρο, γκρίζο και απαλά τόνους δέρματος αποδίδει μια αίσθηση ήρεμης αξιοπρέπειας που καθηλώνει τον θεατή.

Η σύνθεση είναι οικεία — η μορφή της καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του χώρου, στρέφοντας την προσοχή της σε εκφραστικά χαρακτηριστικά του προσώπου της. Ο φωτισμός, ευαίσθητος αλλά και σταθερός, αναδεικνύει τις καμπύλες των ζυγωματικών και το βάθος των ματιών, που φαίνεται να αφηγούνται μια ιστορία πέρα από τον καμβά. Ιστορικά, το πορτρέτο αυτό αντιπροσωπεύει το 1915, μια εποχή γεμάτη παράδοση αλλά στα πρόθυρα σύγχρονων αλλαγών — κάτι που αντικατοπτρίζεται στην ήρεμη, στοχαστική έκφραση της δούκισσας. Το έργο συνδυάζει κλασικές τεχνικές πορτρέτου με μια βαθιά συναισθηματική διάσταση, καθιστώντας το ένα διαχρονικό κομμάτι που μιλά κατευθείαν στο πνεύμα και τον χαρακτήρα του υποκειμένου του.