Dit portret vangt de hertogin van Argyll met een verfijnde maar ietwat sombere elegantie. Ze is afgebeeld in een donkere outfit die sterk contrasteert met haar bleke huid, met een vaste en bedachtzame blik. De sluier die over haar schouders valt en de gelaagde parels benadrukken zowel haar adellijke status als een subtiel gevoel van rouw of plechtigheid. Het kruisje aan haar ketting voegt een spirituele dimensie toe en verdiept de emotionele resonantie van het werk. De vaardige penseelstreken van de kunstenaar creëren een zachtheid in de texturen, en het gedempte kleurenpalet van zwart, grijs en subtiele huidtinten straalt een sfeer van stille waardigheid uit die de kijker trekt.

De compositie is intiem — haar figuur beslaat het grootste deel van de ruimte en richt de aandacht op haar uitdrukkingsvolle gezicht. De belichting is zacht maar krachtig, benadrukt de krommingen van haar jukbeenderen en de diepte van haar ogen, die een verhaal lijken te vertellen voorbij het canvas. Historisch gezien vertegenwoordigt dit portret het jaar 1915, een tijd gevuld met tradities maar op de drempel van moderne veranderingen, wat weerspiegeld wordt in de ingetogen maar reflectieve uitdrukking van de hertogin. Het werk combineert klassieke portrettechnieken met een genuanceerde emotionele diepte en maakt het tot een tijdloos stuk dat rechtstreeks spreekt tot de geest en het karakter van zijn onderwerp.