Αυτή η εκφραστική σκηνή αποτυπώνει τη γέφυρα Saint-Sever στο Rouen καλυμμένη από έναν απαλό, διάχυτο ομίχλη που θολώνει τα όρια μεταξύ νερού, ουρανού και αρχιτεκτονικής. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί λεπτές, κουκκωτές πινελιές χαρακτηριστικές του ιμπρεσιονισμού, δημιουργώντας ένα λαμπερό εφέ που προκαλεί την αίσθηση της δροσερής, υγρής ατμόσφαιρας ενός πρωινού. Η υποτονική παλέτα από απαλούς μπλε, γκρι και γήινους τόνους συνδυάζει το βιομηχανικό με το φυσικό, καθώς ο καπνός ανεβαίνει αργά από τους καπνοδόχους των εργοστασίων και τα ατμόπλοια πλέουν στον απαλά κυματιστό ποταμό. Η σύνθεση ισορροπεί τη στιβαρή δομή της γέφυρας και τους κάθετους ιστούς των αγκυροβολημένων πλοίων με την ρευστότητα του νερού και της ομίχλης, προκαλώντας μια ήρεμη, διαλογιστική διάθεση που καλεί τον θεατή να παραμείνει και να απορροφήσει το φευγαλέο παιχνίδι φωτός και αέρα.

Ο πίνακας αποτελεί μια αριστοτεχνική μελέτη των ατμοσφαιρικών εφέ, αποτυπώνοντας όχι μόνο τον φυσικό τόπο αλλά και τη φευγαλέα διάθεση της στιγμής. Το διάχυτο φως μαλακώνει τα περιγράμματα των κτιρίων και των πλοίων, διαλύοντάς τα σε ένα αρμονικό σύνολο που μιλά για τη διαρκώς μεταβαλλόμενη φύση της αστικής ζωής δίπλα στον ποταμό. Υπάρχει ένας ήπιος ρυθμός στις πινελιές και μια λεπτή αρμονία στην παλέτα των χρωμάτων, που μαζί προκαλούν αίσθηση ηρεμίας παρά τη βιομηχανική δραστηριότητα που απεικονίζεται. Ιστορικά, το έργο αυτό αντανακλά μια περίοδο ταχείας εκσυγχρονισμού και βιομηχανικής ανάπτυξης στη Γαλλία στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά η ιμπρεσιονιστική πινελιά του καλλιτέχνη μετατρέπει τη σκηνή σε μια διαχρονική διαλογιστική απεικόνιση της αλληλεπίδρασης της φύσης με τη βιομηχανία του ανθρώπου.