Σε αυτό το ήρεμο τοπίο, ο ορίζοντας εκτείνεται κάτω από έναν απέραντο ουρανό που ζωγραφίζεται σε απαλούς μπλε και λευκούς τόνους. Τα σύννεφα συγκεντρώνονται σε μια συμφωνία, δημιουργώντας έναν ήσυχο αλλά συνεχώς μεταβαλλόμενο καμβά. Οι πινελιές του πινέλου αποτυπώνουν την λεπτή αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς σε όλη τη σκηνή, προσφέροντας μια οικεία αίσθηση γαλήνης. Ένας μοναχικός βαρκάρης, τοποθετημένος στο προσκήνιο, γίνεται το κεντρικό σημείο αυτής της εκτενούς θέας. Φαίνεται να ενσωματώνει μια σύνδεση με τη φύση, πλέοντας στα ήρεμα νερά που αντικατοπτρίζουν τον ουρανό από πάνω. Η λεπτότητα των πράσινων και καφετί τόνων προσφέρει μια αρμονική ποιότητα στην σύνθεση, ενώ τα πλούσια δέντρα κουνιούνται ελαφρά στον ψίθυρο της αύρας.

Κάθε στοιχείο σε αυτό το έργο διηγείται μια ιστορία, μεταφέροντας τον θεατή σε έναν πιο απλό χρόνο, ίσως αντικατοπτρίζοντας τους καθημερινούς ρυθμούς της ζωής στην αγροτική Γαλλία του 19ου αιώνα. Η δεξιοτεχνία του Théodore Rousseau να συλλαμβάνει την ουσία της φυσικής ομορφιάς είναι βαθιά αισθητή. Τα δέντρα, οι ανακλάσεις στο νερό και το απομακρυσμένο σπίτι υπονοούν μια αίσθηση ανήκειν και ειρήνης. Τελικά, αυτό το έργο δονείται με μια συναισθηματική ένταση που αντηχεί πολύ μετά την απομάκρυνση, καλώντας σε στοχασμούς για την προσωπική σύνδεση με το τοπίο και τις απλές χαρές που βρίσκονται μέσα σε αυτό.