Το έργο παρουσιάζει ένα συναρπαστικό χειμωνιάτικο τοπίο, όπου οι ψυχρές αποχρώσεις του μπλε κυριαρχούν στη σκηνή, βυθίζοντας τον θεατή σε μια σχεδόν αιθέρια ποιότητα. Τρία κωνοφόρα δέντρα, γεμάτα με φρέσκο χιόνι, υψώνονται στο προσκήνιο, οι σκοτεινές σιλουέτες τους έρχονται σε έντονη αντίθεση με το φωτεινότερο φόντο. Στο βάθος φαίνεται μια απλή κατασκευή, πιθανώς ένα σπίτι, χρωματισμένο κόκκινο, που προσθέτει μία αίσθηση ζεστασιάς στην κυρίως κρύα παλέτα. Το περιβάλλον νιώθει ταυτόχρονα απομονωμένο και ενδοσκοπικό· προκαλεί μια αίσθηση ήσυχης μοναξιάς που αντηχεί βαθιά.

Ο Μουνκ χρησιμοποιεί επιδέξια πινελιές που ποικίλλουν από ομαλές μέχρι εκφραστικές, δημιουργώντας μια συναρπαστική δυναμική που προσκαλεί τον παρατηρητή να εξερευνήσει τις αποχρώσεις του χιονισμένου τοπίου. Η χρησιμοποίηση του μπλε - που κυμαίνεται από βαθύ ναυτικό μπλε έως απαλές παγωμένες αποχρώσεις - εξασφαλίζει μια συνολική συνέπεια στη χρωματική παλέτα, ενισχύοντας την συναισθηματική αντήχηση. Εδώ ο Μουνκ συλλαμβάνει την ουσία του χειμώνα, αντιπαραβάλλοντας την ψυχρότητα της φύσης με τη ζεστασιά της ανθρώπινης παρουσίας, καλώντας σε στοχασμούς σχετικά με τη σύνδεση μας με το περιβάλλον. Είναι μια ισχυρή υπενθύμιση για τη μοναξιά και την ομορφιά που βρίσκονται στη φύση, αντανακλώντας τη διαρκή γascination του Μουνκ με την συναισθηματική βάθος στα έργα του.