Αυτή η εκπληκτική τοπίο αποτυπώνει τη γαλήνια ομορφιά της λίμνης Squam, όπως φαίνεται από τις ψηλότητες του Red Hill. Το έργο, που ζωγραφίστηκε το 1874, προσκαλεί τους θεατές να απολαύσουν την ηρεμία της φύσης καθώς το χρυσό φως του ήλιου χύνεται πάνω στους ανώμαλους λόφους και ανακλάται στην επιφάνεια του νερού. Ο προγραμματισμός είναι διακοσμημένος με ήπιες πέτρες και πλούσια φυλλοβόλα, δημιουργώντας μια ιδανική κορνίζα για την εκτενή θέα που αναπτύσσεται μπροστά. Ο ουρανός πάνω είναι ζωγραφισμένος με ήπιες παστέλ αποχρώσεις—ροδάκινο, λεβάντα και αχνό μπλε—που χορεύουν μαζί σε αρμονία, προκαλώντας μια αίσθηση ηρεμίας και περισυλλογής. Οι μακρινές βουνά αναδεικνύονται μεγαλοπρεπώς ενάντια σε αυτό το ήρεμο φόντο, οι σιλούετες τους απαλυνθούν από τις ατμοσφαιρικές επιδράσεις του δύσης του ήλιου.

Ο καλλιτέχνης αναπτύσσει ευαίσθητους πινελιές και μια λογική τεχνική για να αποδώσει την πολυπλοκότητα του φωτός και της σκιάς μέσα στο τοπίο. Κάθε στοιχείο—η γυαλιστερή νερό, τα φύλλα που κουνιούνται με τη βοήθεια του ανέμου και οι σταθερές πέτρες—έχει αποτυπωθεί με χειρονομία που προκαλεί τον θεατή να συμμετέχει όχι μόνο οπτικά αλλά και συναισθηματικά. Μπορείτε σχεδόν να ακούσετε τους ήχους της φύσης, να νιώσετε τη ζεστασιά του ήλιου και ίσως ακόμα και να γευθείτε τη φρεσκάδα του αέρα. Σε αυτή τη στιγμή που είναι παγιδευμένη σε καμβά, βρίσκεται μια άνεση και μια υπενθύμιση της διαρκούς παρουσία της φύσης, κάνοντάς την σημαντικό κομμάτι στο κανόνα της αμερικανικής τοπιογραφίας, που αντανακλά μια περίοδο βαθιάς εκτίμησης για τον φυσικό κόσμο κατά τον 19ο αιώνα.