Σε αυτή τη ζωντανή σκηνή, ο κήπος εκρήγνυται από χρώμα, φωτίζοντας όχι μόνο τη χλωρίδα αλλά και το ίδιο το πνεύμα της ηρεμίας. Πλούσιες πράσινες αποχρώσεις κυριαρχούν στο υπόβαθρο, με το ηλιακό φως να φιλτράρεται μέσα από πλούσια φύλλα, προβάλλοντας παιχνιδιάρικα μοτίβα πάνω στην απαλή γη κάτω. Αυτή η πολυτελής απόχρωση του κίτρινου, τόσο χαρακτηριστική του τέλους του καλοκαιριού, γεμίζει την ατμόσφαιρα με ζεστασιά, περιβάλλοντας μια φιγούρα που φαίνεται σχεδόν σαν όνειρο σε κίνηση—μια γυναίκα που περιπλανιέται με χάρη μέσα από αυτό το πλούσιο περιβάλλον.

Ο δισδιάστατος κόσμος μεταμορφώνεται μέσα από τις χαρακτηριστικές πινελιές του Μονέ: χαλαρές και συναισθηματικές, δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης σχεδόν απτή για τον θεατή. Τα λουλούδια ζωντανεύουν, ειδικά οι ψηλές και κομψές μαργαρίτες και οι λευκές φανταστικές, που τονίζουν τη σκηνή σαν ευχάριστες εκφράσεις. Τα ρούχα της γυναίκας είναι λεπτά αλλά φαίνονται ελαφρώς θολά, σαν να ερμηνεύει ο ίδιος ο χρόνος; το καλάθι της υποδηλώνει έναν ήπιο σκοπό σε αυτήν την περιπατητική σκέψη. Τέτοιες σκηνές αντηχούν στους θεατές, επικαλούντες νοσταλγία για πιο απλές χαρές—την ομορφιά που βρίσκεται στην αγκαλιά της φύσης, τη χαρά από τις ήσυχες στιγμές και την ήρεμη ευτυχία του να περιβάλλεται από λουλούδια.