Η σκηνή πάλλεται από ζωή, καθώς επιβλητικές σχηματισμοί βράχων αναδύονται από τη θυελλώδη θάλασσα, χορεύοντας ανάμεσα στα σπασμένα κύματα. Κάθε οδοντωτή κορυφή φαίνεται να διηγείται μια ιστορία αντοχής απέναντι στη αμετάβλητη δύναμη της φύσης, όμορφα περιτυλιγμένη με τις ζωντανές αποχρώσεις της θάλασσας και του ουρανού. Η τεχνική του Μονέ γοητεύει με τις παχιές, φωσφορίζουσες πινελιές που μιμούνται με μαεστρία την υφή και την κίνηση των κυμάτων, δημιουργώντας μια αίσθηση άμεσης επαφής που σχεδόν επιτρέπει να ακούσει κανείς τη βροντή του ωκεανού. Είναι σαν να στέκεστε στην άκρη του κόσμου, όπου η γη συναντά την ατελείωτη, αποκαλύπτοντας μια αλληλεπίδραση μεταξύ γαλήνης και χάους.

Η παλέτα χρωμάτων είναι μια συμφωνία μπλε και πράσινου, διακοσμημένη με διακυμάνσεις λευκού από την αφρίζουσα επιφάνεια—κάθε απόχρωση έχει επιλεγεί προσεκτικά για να προκαλέσει τόσο την ηρεμία όσο και την αναταραχή. Αυτή η διπλότητα ζωγραφίζει ένα συναισθηματικό τοπίο όπου η ομορφιά και η δύναμη συνυπάρχουν· ο θεατής μένει άφωνος, κοιτάζοντας στην καρδιά της δραματικής φύσης.