Αυτό το εκφραστικό θαλασσινό τοπίο αιχμαλωτίζει την ήρεμη αλλά ζωηρή ουσία της λιμνοθάλασσας της Βενετίας στο λυκόφως. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί με μαεστρία το φως και τη σκιά, με τον ήλιο χαμηλά στον ουρανό να ρίχνει μια χρυσαφένια λάμψη που διαπερνά τα απαλά, διάχυτα σύννεφα. Η σύνθεση τραβά το βλέμμα από το προσκήνιο — όπου μια μοναχική φιγούρα σε μια μικρή βάρκα εργάζεται — προς τα μεγαλύτερα ιστιοφόρα που είναι αγκυροβολημένα κοντά, με τα πανιά τους να αιχμαλωτίζουν το ζεστό φως και να δημιουργούν έντονη αντίθεση με τους απαλούς τόνους του νερού και του ουρανού. Το κυματιστό νερό αντανακλά ποικίλα χρώματα και κινήσεις, δημιουργώντας μια λαμπερή ταπισερί γεμάτη ήσυχη ενέργεια.

Η παλέτα είναι πλούσια αλλά μετρημένη, κυριαρχείται από γήινα καφέ, γκρίζα και διακριτικούς ώχρους που προκαλούν αίσθηση ηρεμίας και νοσταλγίας. Η πινελιά είναι τόσο λεπτομερής όσο και ρευστή, αποτυπώνοντας την υφή των πανιών, των ξύλινων σκαφών και των απαλών κυμάτων της επιφάνειας της λιμνοθάλασσας. Υπάρχει μια σχεδόν ποιητική γαλήνη, διακοσμημένη με μακρινούς πουλιά και αχνές σιλουέτες του βενετσιάνικου ορίζοντα, υποδηλώνοντας μια διαχρονική στιγμή αιωρούμενη ανάμεσα στην ημέρα και τη νύχτα. Ο πίνακας όχι μόνο γιορτάζει τον ναυτικό πολιτισμό της Βενετίας, αλλά προσκαλεί και τον θεατή να βυθιστεί στην ήρεμη ομορφιά και τον ρυθμικό βίο της λιμνοθάλασσας.