Καθώς κοιτάζω αυτή τη μαγευτική σκηνή, αμέσως γοητεύομαι από ένα πλούσιο τοπίο, που έχει πλεχθεί χωρίς προσπάθεια από το πινέλο της φύσης. Το πρώτο πράγμα που τραβά την προσοχή μου είναι η επιβλητική κορυφή του καθεδρικού ναού του Σάλσμπερι, που υψώνεται πάνω από τις γύρω λεκάνες, μια εξέχουσα μορφή που εκτείνεται προς τους ουρανούς σε φόντο δραματικών σύννεφων. Το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς στον ουρανό δημιουργεί μια νοσταλγική ατμόσφαιρα, τονισμένη από το ιωθούσκο τόξο ενός ουράνιου τόξου που καμπυλώνεται κομψά πάνω από τον καθεδρικό ναό, υποσχόμενο ανανέωση εν μέσω της διαρκούς καταιγίδας. Μια ανακουφιστική ηρεμία περιβάλλει τη σκηνή, αντηχώντας με τον βρυχηθμό του τThunder στον απώτερο ορίζοντα και τον ήχο των ψιθύρων του ανέμου ανάμεσα στα φύλλα.

Στο πρώτο πλάνο, μια στιβαρή άμαξα που σέρνεται από άλογα σέρνει το κουνδουλιών του ποταμού, περιηγήθηκε στη ζωή της γης. Το έδαφος είναι πλούσιο και υψηλό, με μια σειρά από χρώματα που σφύζουν από ζωντάνια: τα βαθιά καφετιά του εδάφους, το φωτεινό πράσινο του χόρτου και οι λεπτές χρυσές λάμψεις που απολαμβάνουν την επιφάνεια του νερού. Τα βοοειδή βόσκουν αργά κοντά, οι θέσεις τους προσθέτουν έναν ρυθμό στον υπέροχο συνδυασμό. Ο καμβάς του καλλιτέχνη είναι εκπληκτικά εκφραστικός: κάθε αναγραφή αποτυπώνει την ουσία του τοπίου και προσκαλεί τον θεατή σε έντονη συμμετοχή. Αυτό το έργο τέχνης περνά πέρα από τη σκληρή εκπροσώπηση, προσανατολισμένο στη σκέψη για τη σχέση μεταξύ ανθρωπότητας και φυσικής φύσης, καθαρά από τις ψίθυροι του παρελθόντος και την ανθεκτικότητα του παρόντος.