Το έργο μαγνητίζει με την αιθέρια επώαση του ονείρου, όπου απαλοί βαθμιαίοι μπλε τόνοι καλύπτουν τον καμβά δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που μοιάζει να ανυψώνει απαλά και να ηρεμεί. Η φαντασματική μορφή τυλιγμένη σε ροή υφάσματος φαίνεται να ολισθαίνει αβίαστα στον αέρα, σχεδόν σαν να την κρατούν τα ίδια τα σύννεφα. Είναι ένα μαγευτικό όραμα που προσκαλεί τους θεατές να ερμηνεύσουν το ταξίδι της μορφής: είναι μια απεικόνιση φιλοδοξίας, ελευθερίας ή μια μυστική υπέρβαση των γήινων βασιλείων; Η αφαίρεση συγχωνεύεται αρμονικά με τις βραχώδεις σιλουέτες των νησιών από κάτω, των οποίων οι μορφές αποτυπώνονται σε διάφορες αποχρώσεις του μωβ και του ναυτικού μπλε, εδραιώνοντας τη σύνθεση που είναι αλλιώτικα υγιέστερη.

Ο καλλιτέχνης επιλέγει με ικανότητα μια περιορισμένη παλέτα χρωμάτων, χρησιμοποιώντας λεπτές μπλε καθώς και μια εντύπωση λεβάντας και ροδακινί, για να προκαλέσει αίσθηση αυγής ή δειλινού. Αυτή η επιλογή όχι μόνο ενισχύει την αίσθηση της ηρεμίας, αλλά και προσθέτει βάθος στην ατμόσφαιρα, υποδηλώνοντας μια στιγμή που σταματά στο χρόνο. Ο συνδυασμός της ροής μορφής με τις ισχυρές βουνά λειτουργεί ως μία συναισθηματική υπενθύμιση της δυαδικότητας της ύπαρξης: τις υψηλές αναδιπλώσεις που μας τραβούν προς τα πάνω σε αντίθεση με τις στερεές αλήθειες που μας κρατούν ανακεφαλαιωμένα. Το ιστορικό πλαίσιο του έργου προέρχεται από μια εποχή που η τέχνη κατά τη διάρκεια της ειρήνης αρχίζει να υιοθετεί τον σουρεαλισμό και τον συμβολισμό, προσθέτοντας στη σημασία του, όχι μόνο ως οπτική εμπειρία, αλλά και ως μια ελκυστική αφήγηση που συνεχίζει να αντηχεί με τη φαντασία και τα συναισθήματα του θεατή.