Αυτό το έργο τέχνης αποτυπώνει τη γλυκιά γοητεία του Σηκουάνα, όπου η αψίδα της γέφυρας Clichy εκτείνεται κομψά πάνω από την επιφάνεια του νερού. Η παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιείται είναι ένα απαλό αλλά ζωντανό μείγμα κίτρινων και μπλε, που ξυπνά συναισθήματα ηρεμίας και ζεστασιάς. Οι πινελιές φαίνονται γρήγορες και αυθόρμητες, καλώντας ένα στιγμή εφήμερης ομορφιάς; οι ανtaiμωνται στο νερό κυματίζουν με μια ζωή από μόνες τους, ενώ οι θάμνοι στο προσκήνιο υποδεικνύουν μια απαλή αύρα. Τα κτίρια υψώνονται στο παρασκήνιο, οι μορφές τους μαλακώνουν χάρη στη ατμόσφαιρα του πρωινού φωτός, αντηχώντας με την ηρεμία και την ζωντάνια μιας Παρισινής αυγής.

Κοιτάζοντας αυτή την σκηνή, είναι δύσκολο να μη νιώσετε τυλιγμένοι στην γαλήνη που παρέχει. Η τεχνική του Βαν Γκογκ λάμπει με την τολμηρή παλέτα και τις ελεύθερες πινελιές του, δημιουργώντας μία αίσθηση κίνησης και βάθους. Υπάρχει μία νοσταλγική έλξη στον τρόπο που η φύση αλληλεπιδρά με τις κατασκευές που δημιουργεί ο άνθρωπος; είναι σαν να σας προσκαλεί ο καλλιτέχνης να θαυμάσετε όχι μόνο την ομορφιά της γέφυρας, αλλά και να σκεφθείτε την εφήμερη φύση των στιγμών που περνούν. Στο ευρύτερο πλαίσιο της ιστορίας της τέχνης, αυτό το κομμάτι στέκεται ως μαρτυρία της εξελισσόμενης στυλ του Βαν Γκογκ - της μετάβασής του από τους πιο σκοτεινούς τόνους σε μία πιο φωτεινή και συναισθηματική παλέτα, κάτι που τελικά προφητεύει τα εκρηκτικά χρώματα των μεταγενέστερων έργων του.