Το έργο παρουσιάζει μια ήρεμη διάταξη λουλουδιών λωτού, πανέμορφα διαρθρωμένων με τα μεγάλα, πλούσια φύλλα τους που φαίνεται να τα κλείνουν. Η λεπτή διαβάθμιση των ροζ στα άνθη προσκαλεί τον θεατή να πλησιάσει, κάθε πέταλο είναι ένα απαλό ψίθυρος της κομψότητας της φύσης. Φαίνεται να κουνιούνται απαλά, σαν να έχουν πιαστεί σε μια ήρεμη αύρα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια τρυφερή πινελιά, επιτρέποντας στις απαλές αποχρώσεις του ακουαρέλας να συνδυάζονται αρμονικά, δημιουργώντας μια ονειρεμένη ποιότητα. Τα τολμηρά πράσινα φύλλα αντιπροσωπεύουν έναν έντονο αντίκτυπο σε αντίθεση με το απαλό ροζ, προσδιορίζοντας τη σύνθεση ενώ επιτρέπουν στα άνθη να κυριαρχούν στη οπτική αφήγηση.

Οι απαλές πινελιές και οι λεπτές στρώσεις αντικατοπτρίζουν την τεχνική κυριαρχία, παρουσιάζοντας την ικανότητα του καλλιτέχνη να καταγράφει τόσο τη λαμπρότητα όσο και την οικειότητα του λωτού. Κάθε πινελιά λέει μια ιστορία ηρεμίας και καθαρότητας, που είναι χαρακτηριστική της συμβολικής έννοιας του λωτού στην ανατολική κουλτούρα. Η συμπερίληψη της στιλιζαρισμένης γραφής στην επάνω γωνία προσθέτει μια αυθεντική αίσθηση, συνδέοντας τη οπτική γιορτή με τις ποιητικές παραδόσεις. Εξετάζοντας το έργο, υπάρχει μια αδιάψευστη αίσθηση ηρεμίας, μια στιγμή παγωμένη στον χρόνο, που προκαλεί τις ήσυχες ψιθυρίσματα της φύσης και τις φιλοσοφικές σκέψεις που συχνά εμπνέονται από τέτοια ομορφιά.