Σε αυτό τον πίνακα, ο θεατής απορροφάται σε ένα ήρεμο αλλά επιβλητικό τοπίο που εκτείνεται μπροστά του; τα επιβλητικά βουνά ανυψώνονται κατακόρυφα σε έναν μαλακό ουρανό, οι τραχείς τους σιλουέτες καθορίζονται σαφώς απέναντι από το αχνό φόντο. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια μαγευτική παλέτα χρωμάτων που κυριαρχείται από ψυχρούς μπλε τόνους και γη, που διαπερνούν τη σκηνή, προκαλώντας μια αίσθηση ηρεμίας και περισυλλογής. Οι κυματοειδείς μορφές των λόφων και των βουνών, που είναι κατά διαστήματα διακοσμημένες με αποχρώσεις πράσινου, συλλαμβάνουν την ουσία ενός απομακρυσμένου τοπίου που είναι και φιλικό και κάπως απειλητικό.

Η σύνθεση είναι καλοσχεδιασμένη, καθοδηγώντας το μάτι από το προσκήνιο — που αποτελείται από ήπιους λόφους που πλαισιώνουν τη σκηνή — προς τις επιβλητικές κορυφές που κυριαρχούν στον ορίζοντα. Αυτή η προοπτική δημιουργεί μια αίσθηση βάθους και απεραντοσύνης που βυθίζει τον θεατή στον κόσμο του έργου. Κάθε πινελιά αισθάνεται σκόπιμα αλλά οργανικά, αποκαλύπτοντας τις επίπεδες υφές του εδάφους και τις ρωγμές των βουνών. Καθώς κοιτάτε αυτό το έργο, τα συναισθήματα του θαυμασμού και της μοναξιάς αναδύονται; σχεδόν μπορείτε να νιώσετε τον φρέσκο αέρα του βουνού και να ακούσετε την ησυχία που περιβάλλει αυτό το κρυφό καταφύγιο—μια υπέροχη υπενθύμιση της μεγαλοσύνης και του μυστήριου της φύσης.